2. AKP-Cemaat Çatışma Süreci :
a. AKP-Cemaat İttifakında Çatlakların
Ortaya Çıkması;
Başta
TSK’nın tasfiyesi olmak üzere, Anayasa değişikliği oylamalarında ve tüm
seçimlerde elbirliği ve işbirliği içinde olan bu ittifak;
- Mavi Marmara Gemisi Olayı,
- Gezi Parkı Olayları,
- Mısır ve Suriye Politikası,
- PKK- AKP Çözüm süreci görüşmeleri,
gibi temel konularda ve daha bilinmeyen başka konularda
görüş ayrılığı olduğu ortaya çıkmıştır.
ABD kökenli dış dinamikler ve cemaatin kendi misyonu gereğince, AKP ile
ters düşmüş, ortaklık bozulmaya başlamıştır.
b. AKP-Cemaat İttifakının Bozulması:
Cemaat-AKP ittifakının,
2012 Referandumu sonrasında, rekabete dönüştüğü görülmektedir. Stratejik
kazanımlara ulaşan Cemaat bundan sonra,
AKP üst yönetiminin yasadışı ilişkileri hakkında bilgileri derlemek,
tahlil yapmak ve zamanı geldiğinde ileri sürmek üzere bir hazırlığı girdiği son
olaylardan anlaşılmaktadır.
İlk manevra; 7 Şubat 2012 günü, MİT başkanı ve bazı MİT
yöneticileri KCK soruşturması kapsamında ifadeye çağrılması olmuştur. MİT
Müsteşarı tutuklanacağı düşüncesiyle ifadeye gitmemiştir. TBMM de çıkarılan bir yasa ile MİT Müsteşarı
hakkında soruşturma izni Başbakan onayına bağlanmıştır. Başbakan bu sayede
muhtemel olarak kendisine yönelecek bir soruşturmanın önüne de geçmiştir. MİT müsteşarı güvenceye alınırken, aynı yasal
düzenlemeye Genelkurmay Başkanı ve kuvvet komutanlarının dâhil edilmesine AKP
karşı çıkmıştır.
Bu olay sonrasında; AKP, bürokraside cemaat kadrolarını
kontrol altına almaya çalışırken, asıl manevra “Dershanelerin kapatılması”
gündeme getirilerek, Cemaatin cezalandırılması hedeflenmiştir. AKP ve Cemaat karşılıklı olarak birbirlerinin güçlü ve
zaaflarını bilmektedir. Dershanelerin
kapatılmasının gündeme getirilmesi sürecinde Cemaat AKP‘nin kirli işlerini 17
Aralık 2013’te “Rüşvet ve
Yolsuzluk” soruşturması ile kamuoyuna
duyurulmuştur. Bu soruşturma tarihin en büyük “yolsuzluk ve rüşvet”
soruşturması olarak ifade edilmiştir.
AKP tahmin etmediği ezici bir darbe almıştır. Bu soruşturmayla AKP’nin Türk kamuoyunda ve
uluslararası camiadaki imajı ciddi zarar görmüş ve AKP’nin; “muktedir
iktidarından mutlak yenilgiye gidecek sürecin” başlangıcı olduğu kanaatimizi
güçlendirmiştir. Bakan çocukları ile üst
düzey bürokrat, işadamlarının da isminin karıştığı rüşvet ve yolsuzluk
soruşturmasında; İçişleri Bakanı Muammer Güler,
Ekonomiden sorumlu Devlet Bakanı Zafer Çağlayan, Çevre Bakanı Erdoğan
Bayraktar ve AB Bakanı Egemen Bağış olmak üzere Cumhuriyet tarihinde ilk kez 4
bakan hakkında TBMM fezlekeleri gönderilmiştir. Ve yoğun kamuoyu baskısı
sonucunda bu bakanlar grevlerinden istifa etmişlerdir.
Bu süreçte AKP;
- AKP iktidarına Dış güçlerin komplo kurduğu,
- Yürütülen yolsuzluk ve rüşvet soruşturmalarının asılsız bir tezgâh olduğu,
- Cemaati’n devlet içinde “Paralel bir devlet” oluşturduğu,
- Milli iradeye hedef alınan bir kumpas yapıldığı,
- Bu çetenin “Milli Orduya” da kumpas kurduğu savlarıyla kamuoyu oluşturmaya çalışılmıştır.
Cemaat-AKP çatışmasına paralel olarak; cemaate yakın
olduğu söylenen, 8 milletvekili istifa etmiş, AKP den ayrılmıştır.
c. Süreçte, AKP’de Demokratik Dışı
Yönelimleri;
Cemaat ile girişilen rekabette, başlarına daha büyük soruşturmalar
olmasından kaygılanan ve telaşlanan AKP, evrensel hukuk normlarını altüst
edecek anti-demokratik yasal düzenlemelerle
“tek adam” rejimine benzer düzenlemelere gidilmiştir. AKP yi bu kadar çizgi dışına iten korku geçen
11 yıl sürecinde cemaat’in; AKP’yi çok
iyi tanımış ve yasadışı iş, ilişki ve irtibatlarını ortaya çıkarabilecek bilgi
ve donanım kazanmış olmasıdır.
Bununla birlikte AKP; benzer “rüşvet ve yolsuzluk” operasyonlarını engel
olmak adına demokratik olmayan yasal ve idari düzenlemelere gitmiştir.
Cemaat-AKP rekabet alanının Adalet ve Emniyet personeli arasında yoğunlaştığı
görülmüştür. Bu 2 kurumda cemaatçi olduğu savıyla sayıları 3000’e varan emniyet
mensubu polislerin yerleri değiştirilmiştir. Hiçbir demokratik ülkede olmayan
bir düzenleme yapılmış; “Kolluk görevlilerinin soruşturma yapmadan önce vali ve
amirlerini bilgilendirme zorunluluğunu getirilmiş”, bu düzenleme Danıştay
tarafından iptal edilmiştir. Daha önce önemli soruşturmalarda AKP’nin
övgülerini alan savcıların yerleri değiştirilmiştir.
En ilginç olanı
ise İstanbul ve İzmir’de Savcıların soruşturma konusu şahısların yakalanması
isteği siyasi iktidardan yana tavır alan kolluk görevlilerince yerine
getirilmemiştir. Bir nevi devlet krizi yaşanmıştır. Başbakan Oğlu Bilal Erdoğan
hakkında yakalama emri olmasına rağmen, savcılığa gidip ifade verecek cesareti
gösterememiştir. 100 e yakın
savcı ve hâkim yeri değiştirilmiştir.
Savcı ve hâkimleri kontrol altına almak isteyen AKP, HSK’nın yapısını
değiştirmek istemiştir. Bununla alakalı yasal süreç devam etmektedir. Ancak,
Cumhurbaşkanı Gül bu konuda, rezerv koymuş ve değişikliğin anayasa değişikliği
ile olması gerektiğini açıklamıştır.
Sosyal medyanın kontrol altına alınması amacıyla bir
nevi sansür denilebilecek “İnternet yasası” gündeme getirilmiştir. Bu şekilde,
siyasi iktidarın hoşnut olmayacağı yayınların kontrol altına alınması
amaçlanmıştır.
Bu süreçte dikkate değer bir durumda; bölgenin en güçlü
istihbarat örgütü olarak lanse edilen MİT’in çaresizliğidir. MİT bırak ülke
dışını, ülke içerisinde bile bir
operasyonu yapma becerisinden çok uzakta olduğu basına yansımıştır. Ülke
toprakları içinde 3- 5 kamyonu bile hareket ettirememiş, yöre savcıları ve
kolluk kuvvetlerinin engellerine takılmıştır.
d. AKP’nin
ittifak Arayışı ile TSK’ ya yönelmesi;
AKP, Cemaatle girdiği çatışmanın ciddiyetini çabuk
algılamış, tedirgin olmuştur. % 50 oyla iktidar olan bir siyasi hareketin, %1
oyu olduğu iddia edilen Cemaat ’ten bu kadar çekinmesi ve telaşa kapılması
üzerinde durulması gereken acıklı bir durumdur.
Devlet kurumları arasında güvensizlik hat safhada
olduğu görülmektedir. MİT, 3 kamyonu hareket ettirememektedir. Böyle bir
ortamda AKP, yeni ittifaklara ve işbirliğine ihtiyaç duymuştur. AKP, devlet kurumları içinde MİT'in yanında
cemaat ile birlikte tasfiye edilmesini sağladığı TSK’yi yeni işbirliği
yapılacak kurum olarak görmüştür. Bu
işbirliği samimiyetten öte, "TSK gibi bize de kumpas yapıldı savıyla kendi
yolsuzluklarının örtülmesi" ve “TSK nın psikolojik desteğinin alınması
hedeflenmiştir.” Yani, TSK'ya ve Türk milletine "siyaseten kazanan tarafın
AKP olacağı yeni bir tuzak" kurulmuştur.
Açılan davaların Savcısı olduğunu deklare eden Başbakan
Erdoğan, bu süreçte çark etmiştir. Cemaati “milli orduya kumpas kuran” bir örgüt
olarak itham ederek AKP’nin kumpasın dışında gösterme gayretine girilmiştir.
AKP, bu çıkışla hem ittifak edeceği bir güç, hem de siyasi kazanç elde etmeyi
hedeflemektedir. Tüm bunlar için TSK personelinin yargılandığı davaların
yeniden yargılanması gündeme getirilmiş, dikkat buraya çekilmiştir. Daha önce
MİT müsteşarı için çıkarılan özel yasa benzeri düzenleme komutanlar içinde
yapılmıştır. “Genelkurmay Başkanı ve Kuvvet Komutanlarının yargılanması
Başbakan iznine bağlanmıştır.
Öte yandan, Özel yetkili mahkemelerin kaldırılması
gündeme getirilmiştir. Bu şekilde cemaatin yargı içindeki hareket alanının
daraltılması düşünülmektedir. Bu mahkemelerin kaldırılmasındaki İkinci amaç
ise; PKK’ nın kaldırılmasını istediği bu mahkemelerin kaldırılmasıyla, PKK ‘ya
zeytin dalı uzatılmış olunacaktır.
AKP, devlet
gücünü kullanmakla beraber, devlet memurlarına güvenmediği görülmektedir.
Emniyet, Adalette, TRT ve başka kurumlarda AKP-Cemaat çatışmasına bağlı olarak
kamu personeli pinpon topu gibi dağıtılmıştır. Bu dağıtımın daha ne kadar
süreceği belli görülmemektedir. O yüzden Siyasi iktidarın devlet kurumlarına
tam olarak hâkim olunduğunu söylemek mümkün değildir. Ancak dışardan görüldüğü
kadarıyla; MİT, TSK ve BDP+PKK’nın AKP iktidarı yanında olduğu görülmektedir.
e. Muhtemel Gelişmeler;
1. Cemaatle girilen çatışmada,
tarafların tekrar eski haline dönme ihtimalinin olmadığı ve rekabetin olanca
hızla süreceği görülmektedir. AKP'nin yasadışı işlerinin aralıklarla deşifre
edilmesinin süreceği ve bununda en nihayetinde Tayyip Erdoğan'nın
Cumhurbaşkanlığı adaylığını riske
sokacağı öngörülmektedir.
2. AKP’nin tüm kozlarını
oynamadığı, cemaate yönelik kapsamlı bir operasyon yapabileceği ve ezici bir
darbe indireceği güçlü bir ihtimal olarak öngörülmektedir.
3. Suriye politikası ile Türkiye’nin
uluslararası itibarına azımsanamayacak bir zarar verilmiştir. AKP, EL-KAİDE
bağlantılı gruplarla birlikte anılır olmuştur. AKP, iktidara geldiğinde
Türkiye; Avrupa’ya daha yakın istikrarlı
bir ülke iken, şu an Ortadoğu ülkesi gibi, sorunlarla boğuşan, istikrarsız bir
ülke haline geldiği tartışmasız ortadadır.
4. MİT Müsteşarı
ve Komutanların yargılama izni Başbakan kendisinde toplamıştır. Bu bize Esad,
Saddam türü rejimlerde görülen “Tek Adam
“ benzeri düzenlemeyi çağrıştırıyor. Anti-Demokratik yönelimlerin önümüzdeki
süreçte artacağı değerlendirilmektedir. AB ve ABD den gelen “demokratik
değerlere bağlı kalma ikazlarının” devam edeceği, aynı şekilde Türk halkının demokratik
muhalifinin süreceği öngörülmektedir.
5. BDP+PKK ile
kurulan ittifakın nereye kadar devam edileceği belirsiz görülmektedir. Çözüm
sürecinin AKP’nin vaat ettiği tavizlere bağlıdır. AKP'nin vaadlerini
gerçekleştirme ihtimalinin ciddi bir risk altında olduğu görülmektedir.
Dolayısıyla, PKK'nın terör eylemlerine tekrar dönme ihtimali kuvvetle
muhtemeldir.
6. Siyasi
gücünün zirvesinde olan AKP'nin; Gezi olayları, 17 Aralık Rüşvet ve
yolsuzluklar soruşturması, muhtemel dış politik hezimetleri, AKP’den kopmalar,
parti içi huzursuzluklar göz önüne alındığında inişe geçtiği ve iktidar olma
maliyetinin ülkeye her geçen gün arttığı ve zorladığı söylenebilir.
AKP'nin düşüşe geçiş nedeni; Muhalif partilerin başarısından kaynaklı
olmayıp, partinin yanlış yönelimleri ve despotik idaresinden kaynaklı
kayıplarıdır.
Tüm bunlar bize; “AKP’nin muktedir iktidarının mutlak
bir yenilgi sürecine girdiğinin” çok belirgin göstergeleridir.
